Apenheul
Al jaren liep ik rond met het idee om eens een keertje naar Apenheul te gaan, maar dat was er helaas nog nooit van gekomen. Het toeval wilde nu dat Piet en Toos een paar weken geleden gratis entreekaartjes wonnen via de Postcodeloterij en ze vroegen aan ons of wij daar misschien gebruik van wilden maken. Natuurlijk wilden we dat!! Omdat Danny inmiddels andere plannen had gemaakt, namen we Joke mee voor een apeleuk dagje uit. Ze wilde graag mee en besloot al haar afspraken daarvoor af te zeggen. We hebben heerlijk rondgelopen in een prachtig, ruim opgezet park, waar de apen alle ruimte hebben om te slingeren, rennen, vlooien en stoeien. Het blijft ontzettend grappig om te zien hoeveel die beesten eigenlijk op ons lijken. Op zo’n dag kom je dan ook allerlei exemplaren tegen, we hebben knappe, lieve, ondeugende, hongerige, verveelde, eenzame en lelijke apen gezien.
En zo hielden we dus mooi een hoop geld in onze zak. Wat me gelijk doet denken aan een heuglijk momentje dat ik een tijdje geleden had. Mijn moeder was tijdens onze vakantie naar de juwelier geweest om haar ‘oud goud’ in te leveren en was bijna flauw gevallen toen ze te horen kreeg wat ze daarvoor terug kreeg. Ik ben dus gelijk de zolder opgedoken en heb daar al mijn juwelendoosjes omgekiept. Ik vond een paar kettinkjes, armbandjes, oorbellen en bovendien een afgedankte trouwring. En ook ik was enorm verrast toen ik hoorde wat mijn ‘oud goud’ waard was. Uiteraard heb ik alles bij de juwelier achtergelaten en met een ongelooflijk blij gevoel fietste ik terug naar huis, onderweg bedenkend wat ik met deze onverwachte financiele meevaller zou gaan doen …..