Aan alles komt een einde …
En zo kwam voor mijn vader deze week een einde aan zijn leven als harde gemotiveerde werker. Na 34 jaar bij dezelfde baas gewerkt te hebben was nu de tijd gekomen om afscheid te nemen. Donderdagmiddag werden we verwacht bij de Seterse Hoeve voor een receptie en werden we verwend met heerlijke hapjes, alcoholische drankjes en lovende woorden. Freek Jansen, die de laatste jaren de naaste collega van mijn vader was, had een hele mooie speech op papier gezet. Nadat de kleinkinderen nog een afscheidscadeau hadden gegeven, mochten we aansluitend genieten van een overheerlijk diner. Deze week mag de pensionaris nog wat laatste dingetjes afwerken, zijn auto inleveren en dan mogen mijn vader en moeder gaan bedenken wat ze nu toch in godsnaam met al die vrije tijd moeten gaan doen. Wij wensen jullie vanaf hier in ieder geval een zeer plezierige tijd toe met z’n tweetjes.
Vandaag hebben we, ondanks het wederom tegenvallende winterweer, waaraan toch ook ooit wel een einde zal komen, toch maar een paar kilometertjes afgelegd om er weer een beetje in te komen. Ik had natuurlijk 3 weken zomaar wat stilgezeten, dus we besloten rustig aan te beginnen. En zo vertrokken we eind van de ochtend om onze, hopelijke nu dan echt allerlaatste, barre tocht te voltooien. Met een ijzige wind uit het oosten kracht 5 besloten we dat het waarschijnlijk het beste was om naar de Duiventoren te gaan zodat we een beetje uit de wind zouden kunnen lopen. Danique en Daphne haakten na 7 km af, maar Joke, Inge en ik besloten het rondje nog iets uit te breiden zodat we uiteindelijk na 10 km weer thuis waren. Volgende week kunnen we er weer vol tegenaan!
Heel mooi gedaan dank je