Maandag 27 juli
Door Tony
Daar waar de zondag eindigde in stralend blauwe lucht, begon de dag vandaag onder een dik, soms grijs, wolkendek. Het zag er ook niet naar uit dat dat zou gaan veranderen, ondanks wat peptalk van mezelf. Oke, niet naar het strand vandaag dus, want om 11.00 uur was er nog niets veranderd.
Patriesja had bij de bibliotheek een boek van de streek meegenomen, inclusief fiets- en wandelroutes. Ze had een tocht uitgezocht langs een mooie waterval. Toen ik de route eens bekeek bleek deze 300 km noordelijker te liggen. Geen goed plan dus. Ik vond een mooie, de wijnroute, door de bergen 40 km hier vandaan. Het plaatsje stond hier nergens aangegeven en het navigatiesysteem kende het plaatsje niet, maar gelukkig hadden we de door Patriesja zo vaak geprezen iPhone nog.’ Wat fijn, dat ding kan echt alles’ roept ze vaak. En inderdaad, de iPhone wilde ons de weg wel wijzen. Omdat we geen carkit hebben moest Patriesja hem vasthouden. Wel zo makkelijk, dan kon ze me aanwijzingen geven.
Maar telkens als ik bij een rotonde kwam moest ik vragen: ‘Ennuh?’ Dan duurde het even en kreeg ik net op tijd antwoord. Op een lange rechte weg zat Patriesja schuin, maar ze hield de iPhone ook zo, dus ze zal het wel kunnen zien dacht ik zo. Maar een stukje verder wilde ik weer weten wat de volgende manoeuvre zou zijn. Ik keek naar de iPhone op haar schoot die meer naar beneden dan naar boven wees. Ik wilde weleens zien hoe ze dat nu weer kon lezen en keek ze aan. Aha, daar lag ze onderuit gezakt met haar mond een beetje open! Geen wonder, die borden met Barcelona: 21 km!! Nee, gelukkig was ik net op tijd en konden we afslaan richting het dorpje.
We waren er, een leuk rustig Frans dorpje. Vanuit het postkantoor langs het maison de vin links de berg op. Een prachtige omgeving met veel bergen en wijnvelden. Al was het inmiddels al wel een graadje of 26, de afwezigheid van de zon maakte het draaglijk. Het was een mooie tocht, soms een lang recht pad, soms omhoog of omlaag en ook vaak klimmen en klauteren op de rotsen of door een droge beek/waterval. Gelukkig was de route meestal goed aangegeven met blauwe verfstrepen. De route was ‘maar’ 11 km, maar het klimmen en dalen maakte het toch een bezigheid van ruim 4 uur. Op het allerlaatst waren we een beetje moe, maar iedereen had er erg van genoten.
Op de terugweg zijn we nog gestopt bij een grote mall waar we inkopen hebben gedaan. Nondeju, dat was geen Liddl! Maar goed, duur of niet, we hadden weer wat om te eten. Thuis aangekomen ging Patriesja roerbakmie maken, tenminste dat was het plan. De mie is waarschijnlijk ergens bij Orange linksaf geslaan, want daarna heeft niemand die nog gezien. Nou ja, dan maar Kip Siam met de zojuist gekochte kipfilets. De lekkere toetjes maakte onze maaltijd compleet. Na het uitbuiken wilden we nog even naar een stadje. Tenminste ‘we’ is ‘wij allemaal’, Patriesja. Gelukkig was ze nog om te praten en zo gingen we nog even naar Vias Plage voor een lekker softijsje. Met de ijsjes zijn we nog even het strand opgelopen en daar zijn de meisjes nog even in de zee geweest.
Terug in het huisje zijn de meiden naar bed gegaan. De jongens hebben bij ons nog even een 1% alcohol biertje op en zijn ook naar bed gegaan. Patriesja had voor ons nog een lekkere mousserende abrikozenwijn meegenomen waar we ieder nog een glaasje van genuttigd hebben. Toen was voor ons ook de dag voorbij. Heel de dag wandelen in de natuur maakt je slaperig. Kortom ‘no sex today’ voor ons. Welterusten.
Voor meer foto