Gistermiddag werden Danique en Bregje om 13.30 uur verwacht in het NAC stadion te Breda. Ze hadden hier de kennismakingsmiddag van Via Vierdaagse. Het programma voor deze middag bestond uit een presentatie, een workshop die gegeven werd door een echte wandelsporttrainer en er was ook een sportpodoloog aanwezig die uitlegde hoe je blaren en blessures kunt voorkomen. Bovendien kregen ze na afloop een originele Via Vierdaagse zitmat mee naar huis, die trouwens in geval van nood ook gebruikt kan worden als regenscherm. In de tussentijd heb ik met Inge een stadswandeling van 7 km in het kwadraat gemaakt. Best leuk om voor de afwisseling eens uitlaatgassen in plaats van dennenlucht op te snuiven. Beetje jammer was wel dat we op deze bitterkoude, gure, winderige winterdag voor alle stoplichten stil moesten staan, jammer genoeg hebben ze namelijk in Breda de groene wandelgolf nog niet uitgevonden.
Vandaag heb ik nog een poging gedaan om te genieten van de (laatste?!) knisperende sneeuw onder mijn voeten, maar dat is helaas niet gelukt. Je kan wel zeggen dat ik behoorlijk wintermoe ben en ik schijn niet de enige te zijn. Mijn lichaam en ik zijn het er in ieder geval over eens: we hebben nu echt dringend warmte nodig!!
Patriesja Gewoon wij
En die kans mogen we natuurlijk niet voorbij laten gaan! Dus gisteren aan het eind van de middag vertrokken Tony, Rowie, Danique, Daphne et moi richting Antwerpen voor het ultieme avondje uit. En dat betekende dat we eerst een tussenstop moesten maken op parkeerplaats Hazeldonk bij de McDonald’s. De meiden gingen voor de traditionele Big Mac, maar Tony en ik bestelden natuurlijk twee van die verrukkelijke Chicken Sateekes. Want voor je het weet is deze ultieme burger weer uit het assortiment verdwenen. Daarna zijn we doorgereden naar Kinepolis om The Impossible te gaan bekijken. Deze film vertelt het waargebeurde verhaal van een gezin dat tijdens een vakantie in Thailand de tsunami meemaakt. Een indrukwekkende tranentrekker dus, maar gelukkig wel eentje met een ‘happy end’!
Vanmorgen zijn we weer op tijd opgestaan om wat Vierdaagse kilometers (boring??) te gaan maken. Joke had een route uitgestippeld naar Het Bosrijk en ook weer terug. En zo vertrokken we deze keer met z’n zessen gewoon vanaf de Mispelgaarde op weg naar de Wonderlijke Wereld in Kaatsheuvel. Gelukkig was het niet zo ijzig koud deze keer, dus we konden onderweg al heerlijk van een bankje, het zonnetje, een boom, een broodje en ook van elkaar genieten. We hebben ook al een poging gedaan om een persoonlijke Vierdaagse Yell te bedenken, maar veel verder dan ‘Yell Yell Yell, we komen er wel’ of ‘Yell Yell Yell, weer naar huis en snel’ zijn we nog niet gekomen. Gelukkig hebben we nog een paar maanden de tijd om iets origineels in elkaar te zetten. Danique en Bregje begonnen met het einde in zicht steeds harder te lopen en zo kwam het dat zij na 19 km als eerste terug thuis waren. Met een voldaan gevoel en een welverdiende borrel konden we deze derde trainingsdag weer afsluiten.
Patriesja Gewoon wij
De jonge meiden hadden deze zondag allemaal een heel goed excuus om niet mee te gaan, Bregje zat een dagje met vriendinnen in de Efteling en Danique en Daphne wilden het Dongense Peeenrijk niet verlaten omdat ze naar die geweldige carnavalsoptocht moesten gaan kijken. Joke, Inge en ik wilden er toch graag even tussenuit en zo kwam het dat we gisteren nog een last minute wandeling hebben afgesproken. Deze ochtend reisden we daarom af naar Waalwijk en omdat de jonge benen er nu toch niet bij waren, besloten de fanatieke ouderen voor de 20 km te gaan. Joke mocht vandaag tomtom spelen, maar helaas waren we door haar enthousiaste geklets onderweg toch af en toe de weg kwijt. We hebben fijn, doch wederom fris, gewandeld met een heerlijke gratis eierkoeken- en snertstop halverwege. Na een niet al te lange zit- en plaspauze werden onze spieren al snel behoorlijk koud en zijn we weer verder gelopen door de sneeuw.
Gisteren kreeg Danique van de postbode een paar boekjes met georganiseerde wandelroutes door het hele land. Ik heb er alvast 4 uitgezocht die ik graag zou willen meelopen. Als het allemaal een beetje meezit gaan we 23 maart 30 km door de duinen en over het strand lopen in Zandvoort. Op mijn verlanglijstje staat ook een Rode Kruistocht in Goirle op 7 april, de Bloesemtocht op 20 april lijkt me ook erg leuk en op 1 juni zou ik best wat kilometers willen maken tijdens de Falcon Walk in Arnhem.
Patriesja Gewoon wij
Het begint namelijk al behoorlijk te kriebelen. Gisteren heb ik na een goede tip van Erik en wat speurwerk alvast een staanplaats geboekt op camping De Dennen. Dit is een voetbalterrein dat tijdens de Nijmeegse vierdaagse omgetoverd wordt tot kampeerterrein. Alle voorzieningen zijn aanwezig, we kunnen hier douchen, ontbijten en dineren, er is een gezellige bar, een masseur en blarenprikker zitten al voor ons klaar en de camping is gelegen op slechts een kwartiertje fietsen van de start en finish. Helemaal ideaal dus!
En vandaag hebben we dan onze eerste gezamenlijke trainingsdag voltooid. We zijn vertrokken vanaf Boerke Mutsaers in Tilburg en hebben een heerlijke wandeling door de bossen gemaakt. Na 15 km waren we terug bij ons vertrekpunt en hebben daar genoten van twee warme chocomel met slagroom, drie ice tea en een trappistenbiertje, welverdiend! Ook Daphne heeft besloten dat ze de Nijmeegse vierdaagse mee wil gaan lopen, dus ons wandelgroepje bestaat vanaf nu uit zes supergemotiveerde meiden. Vanavond 00.00 uur begint de eerste inschrijving en dat betekent dat Daphne, samen met haar begeleidster Joke, alvast verzekerd zijn van een plaats aan de start. Personen die vorig jaar hebben deelgenomen en kinderen die geboren zijn in het jaar 2001 hoeven namelijk niet mee te loten. De spanning begint dus pas echt als Inge, Bregje, Danique en ik op 4 maart in mogen gaan schrijven. Dan moeten we echt een hele poos geduldig afwachten, want pas op 12 april horen we dan of we definitief mee mogen doen. We hebben vandaag unaniem besloten dat we alleen naar Nijmegen afreizen als we allemaal ingeloot worden. Superspannend dus!! Maar de kop is eraf, we trainen in ieder geval vol overtuiging verder, blijven positief en hopen van harte dat het ons gaat lukken!!
Vierdaagse-update: Onze plannen zijn vanaf vandaag ietwat gewijzigd, we zijn geheel onverwacht toch al zeker van deelname aan de Nijmeegse Vierdaagse. Er waren namelijk vijftienhonderd plaatsen beschikbaar voor debutanten die tegen een ‘kleine’ bijbetaling verzekerd zijn van een startbewijs en ze krijgen daar dan een passend trainingsprogramma, online begeleiding door een team van experts, een digitaal logboek, gratis toegang tot enkele voorbereidingstochten uit het Landelijk Wandelprogramma en een exclusief t-shirt bij. Bovendien kunnen ze genieten van extra verzorging op het Via Vierdaagse Pluspoint langs de route. Na enige twijfel heb ik vanmorgen toegegeven aan dit verleidelijke aanbod en Danique hiervoor aangemeld. Gelukkig waren er vanavond nog voldoende plaatsen beschikbaar, zodat ook Bregje en Inge nu verzekerd zijn van een startbewijs. Vanaf nu gaan we dus officieel in traning zodat we in juli, samen met 45.994 andere mensen, topfit aan de start kunnen verschijnen.
Patriesja Gewoon wij
Ik doe op het moment mijn best om de dagen door te komen, maar dat valt me erg zwaar. Mijn lichaam functioneert nu eenmaal beter als het een beetje warmer is. En op dit moment is echt alles te koud, het stuur van de auto, de wc bril, het water dat uit de kraan komt, de kleren die ik ‘s morgens aan wil trekken. Het is te koud om te fietsen, te koud om te wandelen, te koud om op mijn crosstrainer te gaan staan en mijn buikspieren vinden het ook te koud om getraind te worden. Mijn nagels breken van ellende af en mijn lippen beginnen steeds meer op schuurpapier te lijken. Iedere dag kijk ik wel tien keer op www.weeronline.nl om te kijken of het einde van deze ellendige winterse periode al in zicht is. Je kunt dus wel zeggen, kou beheerst op dit moment mijn hele leven.
De laatste jaren lijkt het dan ook nog gebruikelijk te zijn dat er een dik pak van die witte, koude, viezigheid naar beneden dwarrelt. Dat plakkerige goedje heeft dan ook nog de gewoonte om wekenlang op mijn stoepje te blijven liggen en iedere keer neem ik me voor om een sneeuwschuiver te gaan kopen, maar ik blijf het toch steeds weer uitstellen. Ik wil mijn geld helemaal niet uitgeven aan iets wat ik niet leuk vind. Maar van de andere kant zou dat juist het keerpunt kunnen zijn. Waarschijnlijk verlopen de komende tien jaar weer sneeuwloos als ik er dan eindelijk eentje aan zou schaffen. Als je je paraplu meeneemt gaat het immers ook nooit regenen!!
‘Volgens cijfers en classificatie van het KNMI waren de winters tussen 1998 en 2008 vrijwel allemaal ‘zacht tot buitengewoon zacht’. Dit is niet gebaseerd op de gemiddelde temperatuur, maar op het zogeheten Hellmann-getal – de optelsom van alle temperaturen onder nul.’ Mijn vermoeden werd vandaag door www.nu.nl nog bevestigd. Mijn kinderen hadden tot een paar jaar geleden nog nooit sneeuw gezien, zelfs nog nooit een echte winter meegemaakt. ‘Zo lag de gemiddelde temperatuur over december, januari en februari in de vier voorgaande winters ongeveer 2 graden lager dan in de winters tussen 1998 en 2008.’ Mijn voorstel is als volgt: ze weten nu wat sneeuw en vrieskou is. Gooi er eind van de week nog even een elfstedentocht tegenaan, dan hebben we dat ook maar gehad. En vanaf volgend jaar gewoon weer ‘back to normal’?!
Patriesja Gewoon wij
De maand december hebben we nog afgesloten met een ritje naar de Ardennen. Het was een beetje een koude, natte, winderige dag dus we hebben besloten dat we volgende keer maar eens een dagje gaan plannen ergens in mei als de zon hoog aan de hemel staat. Wat natuurlijk wel lekker is en uiteraard niet mag ontbreken op zo’n winterse dag is een warme chocomel met slagroom en een enorme bak Belgische patatjes met Belgische mayonaise.
De laatste avond van 2012 hebben we samen met Piet, Inge en Bregje doorgebracht bij Joke. Al sjoelend, etend en drinkend was het erg snel 24.00 uur en kon het nieuwe jaar beginnen!
En na die gezellige decembermaand komt dan iedere keer weer opnieuw die ellendige, oneindige januarimaand. De kerstversiering wordt weer opgeruimd en de winter moet nog beginnen terwijl ik eigenlijk al aan de lente toe ben. Wat me op de been houdt is het feit dat we over minder dan een half jaar al op vakantie gaan!
Patriesja Gewoon wij
Gistermiddag zijn ik, Danique en Daphne met Inge naar Dussen gereden. Dit om het avondmaal voor te bereiden voor de gasten die in de avond zouden arriveren voor ons jaarlijkse suprise avondje. Inge en ik hadden bedacht om ‘broodjes a la Leny’ te maken en een grote schaal ‘pudding met rode suiker’. De eerste pan custard liet Inge een beetje aanbranden, maar gelukkig hadden we nog tijd genoeg om een nieuwe te maken. Danique heeft ondertussen de kapsels en glitters van de meiden verzorgd. Tegen etenstijd arriveerde de rest van het gezelschap, tot onze grote verrassing waren Tony, Nick, Danny en Rowie nog voor de afgesproken tijd en zelfs voor Joke, Piet en Toos aanwezig!
Na een goed gelukte maaltijd zijn we gelijk met de surprises begonnen. Zoals ieder jaar kon Daphne ook nu weer niet wachten, dus zij mocht als eerste haar, niet helemaal zelfgemaakte, iPad aan Toos geven. Daarna was Bregje aan de beurt, zij had een reservebus gemaakt voor Piet. Rowie en Danique hadden de krachten gebundeld en samen een prachtig kunstwerk gemaakt voor Piet en Inge. Danny had een hondje geadopteerd voor Rowie. Nick had dit jaar, onder lichte dwang, iets meer tijd vrij kunnen maken en maakte voor zijn vader een laptop. Ik liet Nick alvast zijn eigen rijbewijs vasthouden. Inge verblijdde haar dochter met een warme koptelefoon. Tony had voor Daphne een Android poppetje gemaakt. Piet C. timmerde voor Danny een mengpaneel. Piet S. maakte een fotocamera voor Joke waar ze geen batterijen voor nodig heeft. Toos gaf haar hart aan Danique. En last but not least, Joke had voor mij een originele ‘Nijmeegse’ wandelschoen gemaakt.
Toen alle surprises waren vergeven hebben we onder het genot van een hapje en een drankje nog gezellig na zitten kletsen. En na een enorme afwas eerder die avond hebben we de laatste vieze vaat laten staan voor de gastheer en gastvrouw. Wat me gelijk op het volgende punt brengt, wil degene die zich beschikbaar stelt om de surprise avond van volgend jaar te organiseren wel zorgen voor een goed werkende vaatwasser?!
Patriesja Gewoon wij
Een heleboel jaren heb ik met een klein, doch genant, probleempje rondgelopen. Misschien was het een soort van straf omdat ik vroeger mijn bos kroeskrullen vaak vervloekt heb en liever met mooi glad haar door het leven was gegaan, maar na de geboorte van mijn kinderen werd die bos krullen alsmaar kleiner en kleiner. Tot ik op een dag in de spiegel keek en daar diep ongelukkig van werd, ik moest dringend iets gaan bedenken want op deze manier durfde ik echt de straat niet meer op. Vanaf dat moment is er een sjaaltje op mijn hoofd beland en dat is er eigenlijk nooit meer vanaf gegaan. En natuurlijk raakte ik en de mensen om me heen daar wel aan gewend en was het ook wel eens makkelijk omdat ik nooit last had van een ‘bad hair day’. Maar toch bleef het altijd knagen omdat een vrouw nu eenmaal graag met een goed gevoel in de spiegel wil kijken. Zolang als ik me kan herinneren ga ik al naar een kapsalon in Raamsdonksveer omdat daar meer vrouwen komen met een haarprobleem, zodat ik me niet zo ongemakkelijk en bekeken voel.
Een tijdje geleden mocht ik daar kennismaken met een vrouw die kampte met een veel te hoge haargrens. Door middel van een klein haarstukje was zij de gelukkigste vrouw van de wereld geworden. En zo ging het balletje rollen, eigenaresse Clasien legde uit dat dat ook voor mij mogelijk was. Beetje scheren, beetje kleuren, beetje plakken, beetje knippen en je zou er echt helemaal niets van zien. Omdat ik natuurlijk totaal niks te verliezen had, besloot ik er gelijk voor te gaan. En zo zat ik gisteravond, na een lange, eindeloze, spannende dag, bij Clasien in de kapsalon. Mijn grootste angst was dat het een teleurstelling zou worden omdat ik er veel te veel van verwachtte. Maar na een paar uur liep ik met een ontzettend blij en vooral vrouwelijk gevoel weer naar buiten ZONDER SJAALTJE. Na een enthousiaste thuiskomst, een fotoreportage en veel blikken in de spiegel probeerde ik te gaan slapen, maar dat ging nog niet zo makkelijk. Ik durfde niet te bewegen en de enorme opwinding van de dag bleef maar in mijn hoofd hangen. En ook al was het een onrustige nacht, ik werd met een ontzettend gelukkig gevoel weer wakker. Met plezier kan ik weer naar mezelf kijken en wat is het een ontzettend heerlijk gevoel dat die kroeskrullen weer op mijn voorhoofd kriebelen!!
MAN, I FEEL LIKE A WOMAN!!!
Patriesja Gewoon wij
Het zal inmiddels algemeen bekend zijn dat ik een ontzettende hekel heb aan de wintertijd en alles wat daarmee samenhangt, gewoon veel te koud en veel te donker!! Maar de maand december mag daarop een uitzondering zijn. We proberen het zo gezellig mogelijk te maken met kaarsjes en lichtjes. Bovendien wordt onze collectie tijdloze kerstliederen weer tevoorschijn gehaald en er mag dan luidkeels meegezongen worden. Al een aantal jaar wordt onze kerstboom niet meer van zolder gehaald, simpelweg om het feit dat ik daar een beetje op uitgekeken ben en ook niet echt een geschikte plaats heb om zo’n groot obstakel neer te zetten. En toen zag ik in het reclamefoldertje van Xenos ineens de allerhipste kerstboom aller tijden staan. We hadden er dus voor kunnen kiezen om gelijk naar de winkel te rijden om die prachtige boom van steigerhout te gaan kopen, maar het leek mij veel leuker als Tony zelf zo’n boompje in elkaar zou knutselen. Toen we dus op een dag ‘toevallig’ in Dussen waren hebben we eens een kijkje genomen in het schuurtje van Piet en vonden daar de perfecte planken voor onze boom.
Tot mijn grote verrassing had Tony er nog schik in ook, binnen de kortste tijd had hij van een stapeltje planken een prachtig kunstwerk gemaakt. En zo’n kunstwerk verdient het dan natuurlijk om mooi aangekleed te worden. Ik ben dus nog diezelfde dag naar de Avri gereden om de juiste kerstversiering te shoppen die deze boom helemaal af zou maken. En zo gebeurde het dus dat we dit jaar al op 24 november onze kerstboom opgetuigd in de huiskamer hadden staan. Onze kinderen vonden hem ook ontzettend goed gelukt en wilden niet dat we hem weer op zouden ruimen. Tony protesteerde eerst nog wel een beetje, maar was diep van binnen natuurlijk ook best trots omdat hij zo goed gelukt was. Komend weekend gaan we de overige kerstversieringen opzoeken, steken de kaarsjes aan en zingen ondertussen: ‘We wish you a merry christmas …..!!’
Patriesja Gewoon wij
Al jaren liep ik rond met het idee om eens een keertje naar Apenheul te gaan, maar dat was er helaas nog nooit van gekomen. Het toeval wilde nu dat Piet en Toos een paar weken geleden gratis entreekaartjes wonnen via de Postcodeloterij en ze vroegen aan ons of wij daar misschien gebruik van wilden maken. Natuurlijk wilden we dat!! Omdat Danny inmiddels andere plannen had gemaakt, namen we Joke mee voor een apeleuk dagje uit. Ze wilde graag mee en besloot al haar afspraken daarvoor af te zeggen. We hebben heerlijk rondgelopen in een prachtig, ruim opgezet park, waar de apen alle ruimte hebben om te slingeren, rennen, vlooien en stoeien. Het blijft ontzettend grappig om te zien hoeveel die beesten eigenlijk op ons lijken. Op zo’n dag kom je dan ook allerlei exemplaren tegen, we hebben knappe, lieve, ondeugende, hongerige, verveelde, eenzame en lelijke apen gezien.
En zo hielden we dus mooi een hoop geld in onze zak. Wat me gelijk doet denken aan een heuglijk momentje dat ik een tijdje geleden had. Mijn moeder was tijdens onze vakantie naar de juwelier geweest om haar ‘oud goud’ in te leveren en was bijna flauw gevallen toen ze te horen kreeg wat ze daarvoor terug kreeg. Ik ben dus gelijk de zolder opgedoken en heb daar al mijn juwelendoosjes omgekiept. Ik vond een paar kettinkjes, armbandjes, oorbellen en bovendien een afgedankte trouwring. En ook ik was enorm verrast toen ik hoorde wat mijn ‘oud goud’ waard was. Uiteraard heb ik alles bij de juwelier achtergelaten en met een ongelooflijk blij gevoel fietste ik terug naar huis, onderweg bedenkend wat ik met deze onverwachte financiele meevaller zou gaan doen …..
Patriesja Gewoon wij
Gistermiddag werden Danique en Bregje om 13.30 uur verwacht in het NAC stadion te Breda. Ze hadden hier de kennismakingsmiddag van Via Vierdaagse. Het programma voor deze middag bestond uit een presentatie, een workshop die gegeven werd door een echte wandelsporttrainer en er was ook een sportpodoloog aanwezig die uitlegde hoe je blaren en blessures kunt voorkomen. Bovendien kregen ze na afloop een originele Via Vierdaagse zitmat mee naar huis, die trouwens in geval van nood ook gebruikt kan worden als regenscherm. In de tussentijd heb ik met Inge een stadswandeling van 7 km in het kwadraat gemaakt. Best leuk om voor de afwisseling eens uitlaatgassen in plaats van dennenlucht op te snuiven. Beetje jammer was wel dat we op deze bitterkoude, gure, winderige winterdag voor alle stoplichten stil moesten staan, jammer genoeg hebben ze namelijk in Breda de groene wandelgolf nog niet uitgevonden.
